Strawberry fifty Nine ทำผมเซ็ง : ไปกับเพื่อน 3 คนครับ คนก็เยอะตามสไตล์แหละครับ วันศุกร์ 16 กุมภาพันธ์ 2550 สามทุ่มครึ่งครับ แต่คนเต็มร้านเลย
1. ผมต้องหาที่นั่งเอาเอง เพราะพนักงาน เสริฟ ไม่ว่าง และ ไม่แสดงอาการต้อนรับ เลย เพราะยุ่งอยู่กระมัง แต่ว่า ขอให้หันหน้ามาแสดงอาการรับรู้หน่อยไม่ได้เหรอว่าลูกค้าเดินเข้ามาแล้ว แล้วก็ทำหน้าแบบว่า อ๊ะ..สักครู่นะครับ เดี๋ยวจะรีบเคลียร์โต๊ะให้ เงี้ย แต่ว่าไม่มีครับ
2. ไอ้เพื่อนผมเดินไปจนเลยกลางร้าน ก็ไม่มีการเข้ามาต้อนรับ มันมองหาโต๊ะเอาเอง แบบคนไม่สนใจเรื่องของการบริการ เนื่องจากเห็นว่าคนเยอะ
3.เพื่อนสั่งได้รวดเร็ว เพราะ
มันเลือกกันมาแล้ว ผมก็กำลังจะหาสั่งอย่างอื่น ที่ไม่เหมือนกับพวกเพื่อนๆ แต่ว่า พนักงาน (คนในรูปนั้นแหละครับ หน้าหงิกมากๆ ขอบอกครับว่า เห็นได้ชัดเลยว่า ห
น้าบึ้ง) สุดท้ายผมก็ต้องเลือกไอ้ 59 Strawberry ทั้งๆ ที่ว่าจะสั่งอย่างอื่น ซึ่งราคาแพงกว่าด้วยซ้ำ (อดได้รายได้ผมไปอีกนิดนึง ) แต่ลองคิดดูว่า ถ้าขาดรายได้ไป 30 บาทต่อคน วันนึงลุกค้าซัก 100 คน ก็ 3000 บาทแล้วนะครับ ผมไม่มีเวลาแม้กระทั่งจะเลือกรส ผมต้องบอกว่า เอาไอ้สามรสที่ติดบนป้ายนั่นแหละครับ (แสดงอาการเล่น ๆ เพื่อพยายามจะลดความตึงเครียดของคุณพนักงานสูงศักดิ์(กว่าลูกค้า) แต่เขาก็ยิ้มมุมปากเล็กน้อย แล้วก็กลับมาบึ้งอีก
4. ไอศกรีมมาถึง แล้วก็อย่างที่เห็นน่ะครับ ละลายมาเลย แย่ครับ รู้สึกแย่ ไปเลย
ทั้ง 3 แก้ว ละลายมาหมด ไม่ได้เป็นก้อนมาเลย เป็น แค่ก้อนเหลว ๆ น่ะครับ
Happiness Never Melt !!! เป็นไงครับ Slogan บน Tissue
ตรงกันข้ามกับสิ่งที่ผมเห็น และรูปที่ผมถ่ายได้เลยครับ
แย่หน่อยนะครับ ทำไม่ได้ตาม slogan นะเนี่ย
ก็ถือว่าเป็นเสียงหนึ่งของผู้บริโภคผู้ จุกจิกกับงานบริการ นะครับ
ไอติมถังใส่หลอดเขย่า เร้าใจกว่าเยอะ แท่งละ 2 บาทเอง
สวัสดีครับ
อ่าน blog นี้แล้วมีความรู้สึกถึงความเหมือนกันในความคิด ในการมองเห็นสิ่งต่างๆ
ไม่ทราบว่าสนใจที่จะมาทำอะไรด้วยกันไหมครับ? เช่นรวมบล็อกกัน? หรือทำเป็น wiki ขึ้นมา
เปลี่ยนไปกิน baskin สิ ถ้าห้างเดียวกันมีให้เลือกนะ เซ้นทรัลบางนามี เราไม่กิน swensens นานแล้ว